Palatadagi kravatda bir bola 
közlari yarim ochiq köyi yotibdi. Uning 
atrofida bir necha doktorlar asabiy holda 
turar, onasi chökkalagan holda 
bolaning qöllarini mahkam tutib olgandi. 
Bolani shifoxonaga kechikib olib 
kelishgan, doktorlar ilojsiz ahvolda edi. Ayol 
yig'lardi. Uning farzandi jon 
berayotgandi... 
Doktorlardan biri engashib 
bolaga 
shivirladi: "Uka, kalima keltir, 
jannatga tushasan..." 
Bola boshini qimirlatib qöydida, 
jim 
yotaverdi. Doktor yana undan 
kalima 
qaytarishni söradi. Bola közini 
yumib, 
yana boshini qimirlatardi. Doktor 
bir- 
necha marta undan kalima 
qaytarishni sörayvergach, 
nihoyat, bolakay bor 
kuchini töplab pichirladi: ''La 
illaha 
illalloh, Muhammadu Rasulalloh". 
U 
ohista nafas chiqardi va jon 
berdi. Bu 
holni kuzatib turgan onaning 
yuzlari 
oqardi, öksib yig'ladi. Doktor uni 
yupatarkan söradi: "Nima 
uchun bolangiz kalima 
qaytarishni bir 
necha marta rad etdi?" 
Ona yig'idan özini töxtatolmasdi. 
Uning 
javobidan palatadagilarning 
hammasi 
titrab ketdi: "Chunki bolam soqov 
edi